– बिनोद लामिछाने
देशमा अहिले कोरोनाको भन्दा नी ओली सरको चर्चा बढी छ । मानौं, हिजोआज चर्चा र रमाइलोको असली समिश्रण नै ओली सर हुनुहुन्छ । हुन त यही विशेषताको उपज नै ओली सर दुइ पटक देशको प्रधानमन्त्री को कुर्सीमा बिराजमान भैसक्नु भयो । तर यतीबेला हँसिला ओली सरको मुहारमा झल्केको कसिलो तानशाही शैली नै मुलुकको दुर्दर्शाको डरलाग्दो कारक बन्ने हो की भनेर लोक नै झस्किएको छ, तर्सिएको छ । ओली सरको शासन अराजक र अस्थिरताको खाडल खन्ने तिखो खन्ती बन्दैछ । गणतन्त्र नेपालको नामभित्र ओली सर सुस्तसुस्त प्रतिगमनको पथमा लमक्क लँम्किदै हुनुहुन्छ । कोरोनाको आतंकबाट प्रताडित देश आज राज्य अराजकता र प्रतिगमनको दिशातिर जाने खतरामा छ ।
बिश्वप्यापी फैलिएको कोरोना भाइरसको महामारीले देशको अर्थतन्त्रको पनी हरिबिजोग छ, मजदुर र किसानको अबस्था दयनिय छ । ब्यापार ब्याबसाय र उद्योगहरु टाट पल्टने अबस्थामा छन । देशको दुहुनु गाइ भनिने पर्यटन उद्योग त पुरै ध्वस्त भइ नै सक्यो । दिन प्रतीदिन देशमा कोरोना संक्रमणको दर बढीराखेको छ, यतिबेला बैदेशिक रोजगार ध्वस्त प्राय: छ । देश चलाइराखेको रेमिट्यान्स अहिले कोमामा छ । राज्यसत्ता संचालन गर्नेहरु गम्भिर भएर राज्यको दिर्घकालिन हितको योजना बनाउनु पर्ने बेलामा “बिनाश काले बिपरितम” ओली सरको पाटी फुटाउने “अध्यादेश” आएको छ । त्यो नी आफ्नो पाटी होइन, अरुको पाटी फुटाउनको लागी भन्ने अपराधिक मनोवृत्तिका साथ । त्यसो त रास्ट्रपतिले “अध्यादेश” जारी गरेको दुइ दिनमै अाँटिला ओली सरले परिक्षणको पहिलो मिसायलका रुपमा संघीय समाजबादी पाटी माथी असफल प्रहार गरिसक्नु पनी भयो । ओली सरको बेमौसमी “अध्यादेश”को यो लज्जास्पद जात्राले फेरी एकपटक संसदिय राजनितिको निकै कुरुप र भद्दा चर्तिकला देखाँउदै छ ।
गणतन्त्रको सिङ्गो बागडाेर समालिरहेका ओली सरलाइ हिजोआज शंका उपशंकाले आफ्नो बिशाल र भब्य लंकामाथी प्रहार भएको लाग्न थालेको छ । फलस्वरुप कहिले पत्रकार माथी शंकाको साँध लगाउनु हुन्छ त कहिले सामाजिक संजाल प्रयोगकर्ता माथी.. । त्यसैले होला, हिजो राजामहाराजाको शासनकालमा भन्दा नी बढी ओली शासनमा बोल्न ,लेख्नको लागी मान्छेहरुमा भय र त्रास देखिन थालेको छ । सरकारको सामान्य बिरोध र आलोचना गरेकै भरमा मान्छेहरु थुनिन थालेका छन । ओली सरलाइ लाग्छ की, सरकार नै पत्रकारले र सामाजिक संजाल प्रयोगकर्ताले बदनाम गराए । नत्र सरकार शिरको पाउ पुरै सफल छ । यतीकाण्ड ,ओम्नी काण्ड, गोकुल काण्ड पुरै देशले सपनाको रुपमा देखेका मिथ्या भ्रमहरु हुन ।
ओलीले राम्रो मात्रै गरेको ध्रुब सत्य हो, नराम्रो गरेको झुटकाे पुलिन्दा हो । देशले ओलीको कदर नै गरेन, ओलीको सानको सानदार मुल्यांकनको कसी नै लगाएन । गिनिज बुकले पनी ओलीको योगदान फिका बनायो … हो ओली सरलाइ यस्तै लागेको छ । तर देशमा ऐना झैँ देखिएका हरेक चित्र र चरीत्र प्रष्ट छन । अाँखा उघारेर हेर्न सक्ने ओली सर र उनका वरीपरी बस्नेको हिम्मत नै छैन । यती समुह र अाेम्नी समुह सत्ताको टुप्पोमा बसेर कमिसनको राज चलाइरहेका छन । अरबौका काण्डहरु छानबिनको सामान्य दायरामा आउन सकेका छैन । सत्ताको वरीपरी बसेर फगत कमिसनको चास्नी खानेहरु इतिहासको अग्रभागमा लेखिने गरी ओली सरका नै वरीपरी छन, । होला, ओली सर चोखा छन । तर उनको अगेनामा बसेर कमिसन बिष्टाएकाहरु आज नी उँचाे छाती पारेर खुलेआम गर्जिरहेका छन । तरपनी खुलेर बिरोध गर्नभन्दा अगाडी हजार पटक सोच्नुपर्ने अबस्था आज नी छ । ओली सरको सत्ताको धारिलो कैंचीले कुन बेला, कसरी जिब्रो काटिन्छ पत्तो हुँदैन र छैन ।
आज पनी कयौं नागरिक हप्तौंदेखि सीमा कुरेर बसेका छन् । मजदुरहरू काखमा बच्चा बोकेर खाली खुट्टा र खाली पेट सड़क नाप्दै छन् । देश निकै भयावह आर्थिक र स्वास्थ्य सङ्कटतिर अघि बढ्दै छ । सबैलाई साथ लिएर चल्नुपर्ने बेला संबैधानिक निकाय सम्बन्धी निकै बिबादित अध्यादेश ल्याइएको छ, विपक्षी दलका नेताबिना नै संवैधानिक निर्णय गर्न मिल्ने गरी । अदालतदेखि अख्तियारसम्म कमिशनलाई सदर गर्ने, त्यस्का लागी आबश्यक पर्दा संविधानका प्रावधानहरु नै बदल्ने गरी ल्याइएका यस्ता अध्यादेशलाई राष्ट्रपति कार्यालयले पर्याप्त अध्ययन र सल्लाह बिनै तुरुन्त प्रमाणित गरेको छ । यसले दुनियाँको लडाँइ त्यागले प्राप्त गणतन्त्र र गणतन्त्रको मुख्य सौन्दर्य रास्ट्रपतिको भुमिका माथी कयौं प्रश्न उठाएको छ । यती बिबादका बाबजुत पनी ओली सर अझै आफ्नो धुनमा बाँसुरी बजाइराख्नु भएको छ । कतै रोम नै जल्ने पो हो की भन्ने पिर छ । ओली सरले हाँसी हाँसी र हँसाइ हँसाइ प्रतिगमनको नयाँ अध्याय सुरु गर्नुभएको छ । अब उहाँको पछी लाइन लाग्ने की हुँदैन भन्ने हिम्मत गर्ने ? देशको अहिलेको यक्ष प्रश्न नै यही हो । अस्तु
